Öğretmen Hattı
Birlikte çalıştığım yüksek vasıflı ve tutkulu öğretmenlerin çoğu kendilerinden çok şey bekliyor. Öğrencilere, ailelere ve meslektaşlarına şefkat ve nezaket gösterirler, ancak genellikle kendi çalışmalarını eleştirirler.
Aşağıda öğretmenlerin, özellikle de yeni öğretmenlerin, okulda daha fazla neşe duyabilmeleri için mükemmeliyetçiliğe daha az odaklanarak nezaketi içe döndürmek için öz şefkati nasıl kullanabileceğine dair bazı fikirler sunuyorum.
KENDİNİZE BİR AYNA ÇEVİRİN
Yeterince çaba göstermediğinizi hissettiğinizde, aynı durumdaki iyi bir arkadaşınıza nasıl tepki vereceğinizi hayal edin. O arkadaşınıza söyleyeceğiniz nazik, cesaret verici sözleri kendinize verin.
Bu tavsiyeyi başkalarına sunduğumda, hiçbirimizin mükemmel olmadığını anlama yeteneklerinde bir değişime tanık oldum. Kendimize nezaket sunarak, repertuvarımızdaki araçlarla daha etkili çalışır ve öğrencilere daha iyi hizmet veririz. Kendimize yönelik daha makul beklentiler geliştiririz.
Bu stratejiyi uygulamak, günlük tutmak, kendinize cesaret verici notlar bırakmak veya çevredeki bilişsel yeniden çerçevelemeyi tetikleyen ipuçlarını belirlemek anlamına gelebilir; örneğin, her e-postayı kontrol ettiğinizde veya geri dönüşüm kutusunu boşalttığınızda olumsuzu destekleyici kendi kendine konuşmaya kaydırmak gibi. Kapıma ya da bilgisayarıma niyetimi hatırlatan ya da anlamlı, olumlu bir alıntıyı hatırlatan bir Post-it notu koyuyorum. Tıpkı bir meslektaşımı veya öğrencimi selamlarken yaptığım gibi, aynaya bakarken de gülümsemeye veya kendime bir beşlik çakmaya çalışıyorum. Bu stratejileri rutininize eklemek, kendi kendini destekleyen bir anlatıyı sağlamlaştırmanıza yardımcı olabilir.
DUYGUSAL OLARAK DAHA İYİ HİSSETMEK İÇİN VÜCUDUNUZA İYİ BAKIN
Öğle yemeği yemek için işten birkaç dakika uzaklaşın. Biraz güneş ışığı alın. Su iç. Hızlı bir yürüyüş için dışarı çıkın veya sınıflar arasında seyahat ederken uzun yolu kullanın. Nefes al.
Bu kısa kişisel bakım eylemlerinin enerjimizi sıfırlamaya nasıl yardımcı olduğu ve öğrencilerimizle daha fazla birlikte olmamızı sağladığı şaşırtıcı.
BAŞKALARIYLA BAĞLANTI KURUN
Bir arkadaşınıza veya güvendiğiniz bir meslektaşınıza karşı savunmasız olun ve onlara nasıl hissettiğinizi anlatın.
Onların ilgi ve sevgisini içinize çekin. Başkalarını gözlemleyin ve yapılacak çok şey olduğunu düşünen yalnız olmadığınızı fark edin. Bunu yapmak, ortak deneyimlerimizi tanımlayarak başkalarıyla bir topluluk içinde hissetmemize yardımcı olabilir.
Devam eden hedeflerimden biri savunmasız olmak ve aynı zamanda ne zaman öfkelendiğimin farkında olmaktır. Kartopu gibi büyüyen ve üretken olmayan bir olumsuz konuşma döngüsüne düşmemeye çalışıyorum çünkü bunu yaptığımda, gerçekte olup bitenlerden ziyade kendi çıkarımlarıma dayalı bir hikaye anlatmaya başlayabilirim . Hangi eylemi gerçekleştirebileceğimi veya stres etkenini nasıl inceleyebileceğimi düşünmek için havalandırmamı kesintiye uğratmaya çalışıyorum, bunun yerine merak edilecek bir “pratik bulmacası” olarak.
Örneğin, özellikle yoğun bir dönemde bir toplantıya girerken kendimi yorgun hissettiğimde, farklı bir şekilde görünme isteğimi ifade etmem için bana alan tanıyan güvendiğim bir meslektaşımla konuştum. Bunun yerine “meraklı ve şefkatli” bir duruş sergileyeceğim, yani toplantıya başkalarından neler öğrenebileceğimi merak ederek ve hepimizin yorgun ama ortak hedefimize kararlı olduğumuz için şefkatli olarak gireceğim sonucuna vardım.
Ayrıca yakın zamanda öğretmenlerin gözlemlemeye davet edildiği bir ders verdim. Mükemmel değildi ve kendimden şüphe etmek ve eleştiriye kapılmak yerine meslektaşlarıma karşı savunmasızdım ve onlara ne kadar gergin olduğumu söyledim. Bu itiraf, kendi kendime olumsuz konuşmamı bir kenara bırakmamı ve gelecekteki uygulamalar için birçok olumlu fikrin yanı sıra birçok zengin fikri de içeren onların geri bildirimlerine odaklanmamı sağladı.
Yine kırılganlık ve merakla ortaya çıkmak, öğrenci zihniyetini benimsememe yardımcı oldu.
İŞ ENDİŞESİ VEYA İŞLE İLGİLİ MERAK (WW)
Bu yıl bir “WW” mantrası geliştirdim. Hafta sonu endişeli hissettiğimde, “İş endişesi” veya “İşle ilgili merak” derim ve sonra bu düşünceyi bir kenara bırakırım (veya Pazartesi günü hatırlamak için not alırım) ve günüme devam ederim.
Gerçek şu ki endişeler bilinmeyenle ilgilidir ve çoğu zaman geçerli olsa da ne olacağını tahmin edemeyiz. Bunun yerine kendime çalışma haftası boyunca planlı ve hazırlıklı olmak için zaman ayırabileceğimi söylüyorum. Bir derste veya sohbette faydalı olabilecek stratejileri, soruları ve araçları önceden tahmin edebilirim. Yavaşlama niyetimi belirlemek için dersten önce durabilirim, “nedenimi” ifade edebilirim ve katılımcıların deneyimlerine duyarlı olabilirim. Kendimi stresli hissedersem nefes almam için planlarıma veya bilgisayarıma hatırlatıcı yazabilirim. Kendime şunu söyleyebilirim: “Bu duygu (veya çatışma) geçecek.”
YANSIT VE GÜNLÜĞE KAYDET
Yazmak yapılacak işleri, endişeleri ve özeleştiriyi aklınızdan çıkarmanıza yardımcı olur ve genellikle olumsuz düşünceleri en azından bir süreliğine bir kenara bırakmanıza yardımcı olur. Bunu yaptığımızda daha yaratıcı olabiliyor, yeni fikir ve stratejilere açık olabiliyoruz.
Düşünme, özellikle gelecekte neyi farklı yapabileceğimizi düşündüğümüzde ve hayal ettiğimizde öğrenmeyi destekler. Elimden gelenin en iyisini yapmayan bir ders yüzünden ya da profesyonel bir öğrenim atölyesi sırasında bir şeyi unuttuğum için kendime gerçekten sert davranıyorsam, o anı nasıl “yeniden yapabileceğimi” hayal ederim ve sonra bunu zihnimde yeniden canlandırırım. .
Bu strateji, herhangi bir dil çerçevesini prova etmeme ve bir dahaki sefere yapabileceğim farklı öğretim hamlelerinin koreografisini yapmama yardımcı oluyor. Yaratıcılığımın olumlu bir noktasından çözümler beyin fırtınası yapıyorum, bu benim sanatsal yönüme enerji veriyor ve bana gelecekte yararlanabileceğim bir fikir bankası sağlıyor.
MAKUL BEKLENTİLERİ BELİRLEMEK VE SÜRDÜRMEK
Kendimizi beslemeye zaman ayırdığımızda, kendimize karşı daha fazla şefkat hissederiz. Bu, kendimizden makul beklentilerle öğrencilerimize ve meslektaşlarımıza daha fazla hazır olmamızı sağlar. Aynı zamanda öğrencilere, insan olmanın bir parçası olan ve sosyal ve duygusal gelişimleri için kritik olan kendi başlarının çaresine nasıl bakabilecekleri konusunda da model oluşturur.
Birçoğumuz kendimize karşı gerçekten sert olsak da, öğrenenler olarak birbirimize karşı daha savunmasız olmayı da öğreniyoruz; bu da daha derin, daha bağlantılı topluluklara yol açıyor.
